Atjeh

Nu we op een plek zijn aangekomen met beter internet, voeg ik nog even wat toe aan dit blog.

Op maandagochtend vlogen we naar Banda Aceh, de hoofdstad van de provincie Atjeh en op de kaart te vinden aan de oostkant van het eiland Sumatra.

We vlogen met de low-cost airline Lionair, beetje vergelijkbaar met Easyjet of Ryanair in Europa. Weinig service onderweg, maar wel spotgoedkoop. Deze vlucht kostte ons nog geen 50 euro pp voor twee uur vliegen.

Lionair biedt echter wel een service die we in Europa niet tegenkomen.
Zoals bij elk vliegtuig lagen er in het mapje voor ons veiligheidinstructies 'wat te doen bij een ramp', er lag ook een extra folder voor een andere veiligheid zocht: een lijst met voorgedrukte gebeden voor een goede vlucht.

Aangezien Lion Air geen onderscheid wil maken was er een gebed voor elke religie: islamitisch, boeddhistisch, hindoeïstisch, katholiek en protestant. Kom er in het geseculariseerde Europa maar eens om!




We hebben een behouden vlucht gehad en kwamen zonder enig probleem aan in Banda Aceh/Atjeh.

Het verschil met Jakarta is direct erg groot: rustiger, geen vervuiling, laagbouw, meer groen en alleen maar dames met hoofddoeken.

In Atjeh geldt een milde vorm van de Sharia wetgeving en daarbij horen ook bepaalde kledingeisen. Wij hebben ons hier als toeristen niet heel anders gekleed dan in de rest van Indonesie. Dat betekent vooral voor Lydia bedekte armen en een langere broek. (als ze dat niet doet wordt ze echt op een onprettige manier bekeken)

In Atjeh is een jarenlange burgeroorlog gevoerd omdat deze regio graag onafhankelijk zou willen zijn. (eigenlijk is dat een voortgaande strijd sinds de Nederlandse tijd en onder de Nederlandse commandant en latere premier Colijn is hier al een forse strijd gevoerd met tienduizenden doden)

Maar Atjeh is misschien nog wel het best bekend door de vreselijke ramp die de Tsunami hier aanrichtte.
Tienduizenden doden en een groot deel van de stad werden verwoest door deze golf die kilometers de stad instroomde.

Ook nu nog (ruim 5 jaar later) zijn er nog sporen te zien.
Erg indrukwekkend om te kijken bij een gigantisch schip dat 4 kilometer landinwaarts ligt middenin een woonwijk. Ook het tsunamimuseum/herdenkingsplek maakte veel indruk op ons.







Het was eigenlijk niet onze bedoeling om in Banda Aceh te blijven. Na onze vlucht zouden we de boot pakken naar het eiland Palau Weh voor de kust om daar enkele dagen te gaan duiken.

Toen we aankwamen bij de haven, bleek dat de boot kapot was. Helaas! De volgende ochtend zouden we kunnen gaan, maar we moesten een nacht in Banda Aceh blijven.

Dat was even balen, maar nadat we de bovenstaande indrukwekkende zaken hadden gezien waren we dit alweer vergeten. De mensen zijn er nog zo vol van dat het eigenlijk bijna asociaal is om door te reizen zonder even te delen in de rouw en verwerking van deze ramp.



De volgende ochtend (dinsdag 11-8) zijn we aangekomen op het eiland.
Schitterend.
Vandaag al een duik gemaakt en het duiken blijkt hier nog mooier dan op de Gili eilanden.

Dat komt deels doordat er hier veel, veel minder toeristen zijn. En daarmee ook minder duikers die het koraal verwoest hebben.
Dat is het grote nadeel aan duiken, als je afdaalt om veel moois te zien dan vernietig je het daarmee ook een klein beetje.

En eigenlijk is het zo met het hele toerisme. Hoe meer mensen naar mooie plekjes gaan, hoe minder mooi ze worden.

Gelukkig is dat hier (nog) niet het geval en we gaan genieten van de schoonheid van het eiland, het lekkere eten, de vriendelijke mensen en het schitterende duiken hier.

groeten!
Gerrit en Lydia

PS
nog even een naschrift, verschillende ervaren duikers hebben ons er ondertussen van weten te overtuigen dat duiken niet zo schadelijk is als we dachten. De verwoesting van grote delen koraal bij de Gili eilanden komt vooral door vissers die in het verleden met dynamiet hebben gevist. Dan komen alle vissen dood boevendrijven en zijn zo makkelijk 'op te vissen', maar zo vernietigen ze ook het koraal.

We gaan dus deels vrijuit al brengt het duiken wel een klein beetje schade toe.