Shenzhen - Xiamen

Vanuit de enorme fabrieksstad Shenzhen vertrokken we op
zaterdagochtend 09.05 voor een busreis van 11,5 uur naar Xiamen.
Deze stad telt eveneens miljoenen inwoners, maar beloofde toch veel
meer sfeer te bieden dan de massaliteit en nieuwheid van Shenzhen.

Xiamen is al honderden jaren een belangrijke handelsplaats aan de kust
van China. Honderd jaar geleden was dat vooral onder invloed van
Westerlingen. Zoals op veel plekken in China hadden Westerse
mogendheden hier tijdens de Opiumoorlogen een stuk land opgeëist om
van daaruit handel te kunnen drijven. In Xiamen was dat een klein
eilandje recht voor de haven. Dit eiland werd in die tijd eigenlijk
buitenlands gebied en de Chinezen hadden er zelf niet meer over te
zeggen.

In China staat deze periode waarin de westerse landen en Japan
allerlei concessies afdwongen bekend als de 'eeuw van de vernedering'.
Die periode speelt nog altijd een belangrijke rol in de nationale
psyche en bij het nationalisme onder chinezen. Altijd is er de angst
om opnieuw vernederd te worden.

Een klein voorbeeld van de prachtige idealen van de westerse landen in
die dagen is simpelweg de term opiumoorlog. Deze oorlogen werden
gevoerd omdat de Chinese regering opium (de grondstof van heroïne)
wilde verbieden. De westerse landen verkochten deze drug echter aan de
chinezen en voerde oorlog om te voorkomen dat deze mensen van hun
verslaving werden afgebracht en de handel door kon gaan.

Op het eiland (vijf minuten van van Xiamen haven) dat de vrucht is van
deze tijd blijven we van zaterdag t/m dinsdag.

Zodra je het eiland oploopt is het net alsof je terug bent in Europa.
Alle gebouwen zijn gebouwd in Europese stijl. Er staan voormalige
Nederlandse, Franse, Spaanse, Duitse, Amerikaanse en vooral veel
Engelse huizen, kantoren en consulaten.
Sommige gebouwen staan op instorten en wat nog overeind staat biedt nu
plek aan vele hotels en hostels.

Ook hier is het warm, drukkend warm en benauwd. Gelukkig zijn er goede
stranden aan het eiland waar we wat af kunnen koelen. Daar kijken we
ook naar de in onze ogen bizarre gewoontes van de Chinezen. Het aantal
foto's dat ze maken is enorm hoog, maar opvallender is wel dat ze
altijd speciale posities innemen voor de foto. Armen in de lucht, een
V(ictory) teken of een houding als het vrijheidsbeeld. Niet een keer,
maar wel tientallen keren na elkaar. Net een circus.

In Xiamen merken we ook steeds meer dan het Chinese eten toch echt
niet onze smaak is: erg vet en met net te veel botten naar onze smaak.
Als alternatief kopen we maar veel fruit en gaan we soms naar een MC
of KFC, maar op termijn is dat laatste geen oplossing.
We moeten maar wennen.
Nadeel is dat ik nog altijd last van mijn maag heb en ik verlang dan
ook regelmatig naar een bord stamppot.

De zondag brengen we in ruste door en ter bezinning luisteren we via
de mp3 naar een preek van ds. Van der Linden uit Rotterdam, die hij
hield op de zondag voor Goede Vrijdag. Een oproep om echt te kiezen
voor Jezus en dat vooral te laten blijken in je opstelling richting
anderen. Doe je dat niet dan kies je in- of expliciet voor Barabas en
daarmee tegen Jezus.
(Voor de mensen die iets minder thuis zijn in de bijbel: vlak voor de
kruisiging kreeg het volk de keus om Jezus vrij te laten of de
moordenaar Barabbas: ze kozen voor de moordenaar, Barabbas.)

Als je niet voluit kiest voor de zwakkere en het voorbeeld van Jezus
navolgt dan kies je eigenlijk tegen Hem.
Een paar dagen geleden heb ik net een levensbeschrijving en enkele
teksten van Bonhoeffer gelezen en en de combinatie zet me aan erg aan
het denken.
Wat is de verantwoordelijkheid die je hebt richting anderen in nood en
wat mag het je kosten? (Een relevante vraag denk ik: of je nu
christelijk, religieus bent of niet gelooft in het bestaan van God)

Een zin uit de preek die me bijblijft en wel samenvat hoe makkelijk we
soms wegkijken en scherp stelt welke excuses we aanvoeren:

'Nee natuurlijk, je hebt hem niet vermoord........... maar wel laten sterven'.



Na deze dag van bezinning en rust aan het strand, gingen we op
maandagochtend naar het vasteland en naar het treinstation om een
kaartje te kopen. Gelukkig was er een chinees in het hostell die in
het chinees kon opschrijven welke tickets we nodig hadden want het
bleek al snel dat er daar vrijwel niemand te vinden was die engels
sprak. (uiteindelijk vonden we na tien keer vragen een studente die
wist welke balie we moesten hebben)

Daar kochten we de tickets voor de treinreis van dinsdag. Die avond
vertrekken we om 22.00 uur voor een reis van 25 uur naar Shanghai. Een
pittige trip en we zijn benieuwd hoe het bevalt.

De rest van de dag zijn we in Xiamen. Daar lopen we door de
winkelstraten, drinken koffie, lezen een boek en verbazen ons om de
bizarre gewoontes van de Chinezen. Te veel om op te noemen en soms ook
te smerig om te beschrijven. Een klein voorbeeld dat net door de
beugel kan: kinderen dragen hier geen luier, maar een broek met een
gat voor en achter. Dan kunnen ze alle behoeften laten gaan en dat
gebeurt dan ook: overal hurken ze neer. Zeer onsmakelijk in onze ogen,
maar hier de gewoonste zaak van de wereld. (daardoor is het wel minder
leuk om naar spelende kinderen te kijken)

Wat een bizar land.