Beijing: Een verboden stad

Als we ooit al vergeten waren dat China een dictatuur is, dan zijn we er deze week weer even hardhandig aan herinnerd.
Op zaterdagochtend vroeg kwam onze trein aan in Beijing, het station was weer eens gigantisch groot, de krioelende mensenmassa leek wederom een mierennest en de taxi naar het hostel was gelukkig opnieuw chinees goedkoop.
Tot zover ging alles naar wens, we hadden heerlijk geslapen in de trein en zouden die dag enkele plekken gaan bekijken. Een van de hoogtepunten van Beijing: de Verboden Stad, zouden we voor maandag of dinsdag bewaren.
Ons hostel lag op op loopafstand van het Plein van de Hemelse Vrede (het beruchte plein waar in 1989 de studentenopstanden plaatsvonden, die met veel geweld werden neergeslagen) en de Verboden Stad.

Al die voordelen sloegen om in een groot nadeel toen we 's ochtends te horen kregen dat ons hostel op maandag gesloten zou worden.....
De overheid had de dag ervoor besloten dat alle hotels, hostels en andere plekken waar vreemdelingen zouden kunnen zijn, moesten sluiten in de week van de grote militaire parade op 1 oktober. Het is een buurt met enkele tientallen hostels en de receptionisten waren druk aan het bellen om te proberen om alle gasten elders onderdak te bieden. De lokale bevolking zelf kreeg orders om tijdens de optochten binnen te blijven en de ramen te blinderen.

Een voorbeeld van de volledige willekeur van de overheid hier. Het is weliswaar niets ernstigs, er vallen geen doden en ik vermoed dat vrijwel iedereen een andere plek vond, maar stel je eens voor dat de overheid in NL of een andere democratie van de ene op de andere dag besluit dat een wijk/stad met 100.000 mensen enkele dagen een spookstad moest worden. Dat zou toch wel wat protest opleveren.
Vooral als het een maatregel is voor een optocht die ze al jaren hebben zien aankomen! (60 jr om precies te zijn)

Maar niet alleen de hostels zouden gesloten worden, ook het hele centrumgebied rondom het plein werd een no-go area gedurende de voorbereidingen.
Het centrum van Beijing werd letterlijk een verboden stad.

Op zaterdag hebben we dus direct als een gek alle bezienswaardigheden bekeken, die enkele dagen later onbereikbaar zouden zijn.

Een indrukwekkende stad: de keizers van het oude China en de keizers van de communistische partij China wisten en weten wel hoe ze moeten imponeren.
In korte tijd bezochten we: de Verboden Stad, het Plein van de Hemelse Vrede, De Hemelse Tempel en het omliggende park, een antiek/vlooienmarkt, de toeristenmarkten en we gingen naar de bioscoop voor een film over de stichting van de republiek China. Dat laatste was gewoon anderhalf uur propaganda en Mao-verheerlijking.
Hectisch programma maar erg leuk.
Nadeel is wel als je zoveel achter elkaar ziet je het op een bepaald moment minder gaat waarderen: alweer een mooie tempel, paleis, etc., het zal wel. Dan kunnen we gelukkig even bijkomen in de mooie parken van de stad.




Echt wakker worden we van het onderhandelen bij de toeristenmarkten. Daar zijn de prijzen zo opgedreven (vooral voor westerlingen zoals wij) dat we in de onderhandelingen beginnen op 10% van de vraagprijs en doorgaans uitkomen op een kwart of een derde. Veel geschreeuw en regelmatig weglopen, dat geeft weer wat leven in de brouwerij. Nadeel blijft dat je zelfs na tien minuten onderhandelen waarschijnlijk nog wordt opgelicht.

Op zondag gingen we naar een illegale huiskerk. Dat was de meest inspirerende en bijzondere kerkelijke samenkomst die we in China hebben meegemaakt.
Via via had ik een mailadres gehad. Ik legde onze bedoeling uit in een mailtje. We konden komen, maar via de mail wilde deze contactpersoon geen adres geven. We spraken af dat we in een taxi zouden stappen en dat ik hem zou bellen, de telefoon aan de taxichauffeur zou geven en hij dan aan hem het adres zou vertellen.
Dat was voor hem vrij safe want aangezien de taxichauffeur geen Engels spreekt en wij geen chinees kon hij ons toch niet het adres vertellen.

De bijeenkomst zou eerst om 14.00 uur zijn, maar toen ik hem de zaterdag ervoor belde, zei hij dat het tijdstip plotseling was veranderd. De overheid had namelijk enkele dagen ervoor (donderdag geloof ik) besloten dat de zondag een werkdag zou worden. Dat kwam beter uit ivm de vakantie rondom de nationale feestdag. Dus alle afspraken (in heel China) moesten verzet worden en iedereen kon aan het werk.

De taxichauffeur zette ons ergens af. Daar belde ik de contactpersoon weer en op het afgesproken punt werden we opgehaald en meegenomen naar het gebouw waar de samenkomst plaatsvond.
Het bleek zijn huiskamer te zijn en daar zaten ongeveer dertig mensen voor een samenkomst.
De dienst was een combinatie tussen een reguliere dienst en een soort bijbelkring. Dat wil zeggen: we zongen enkele liederen, er werd gebeden, er was een preek en daarna gingen we in groepjes uiteen om te discussiëren en door te praten waarbij de voorganger steeds nieuwe gespreksvragen opwierp. De dienst was uiteraard in het chinees, maar gelukkig kregen wij iemand naast ons die een en ander vertaalde.

De betrokkenheid en het diepbeleefde geloof vonden we beiden erg indrukwekkend. In Nederland zijn veel kerken vooral bezig zichzelf in stand te houden, ruzies te maken of op te splitsen (als ik een beetje chargeer). In China zal het ongetwijfeld ook allemaal niet rozengeur en maneschijn zijn, maar tijdens deze avond was het thema wel heel anders: hoe kunnen we meer mensen bekend maken met het christelijk geloof, hoe kunnen wij evangeliseren.
Tijdens de dienst en de discussie werd heel praktisch besproken hoe je in gesprek komt over jouw christelijk geloof met mensen die je ontmoet. Hoewel deze kerk dus geen gebouw heeft, problemen heeft met de overheid vanwege registratie, ze gebrek hebben aan veel basismateriaal, was dat geen onderwerp. Het ging alleen maar over hoe ze het evangelie kunnen verspreiden.

En dat in een land waar het juist soms lastig is om dat te doen.

Nu gaven ze zelf aan dat de situatie de laatste twintig jaar wel veel beter is geworden. Drie Zelf kerken worden vrij toegestaan, overheidscontrole is er inhoudelijk (vrijwel) niet, de gewone Bijbeluitgave is vrij te koop (niet alle uitgaven, bijvoorbeeld geen studie-Bijbels of engels-chinese parallel-Bijbels) en de acceptatie voor christenen groeit (als ik het goed begrepen heb, mag je als christen nu zelfs lid zijn van de partij, was tot voorkort ondenkbaar omdat je een andere ideologie aanhing).

Tegelijkertijd blijft er wel huiver onder de overheid voor uitbreiding van het christelijk geloof en evangelisatie. Dat gebeurt daarom vooral via de thuiskerken (die ook een veel hechtere gemeenschap bieden omdat ze klein zijn). Als thuiskerken erg groot worden, dan vragen ze vaak een registratie aan en dan worden ze een officiële drie-zelf kerk. Alle leden worden dan geregistreerd en theologisch moeten ze de lijn van de drie-zelf kerk volgen. Dat laatste is nu dus niet echt meer een opgave omdat er meer mogelijk is.

Het was fascinerend om te zien en te horen.
Voor meer info zie de artikelen van Bas Plaisier over China: http://www.nd.nl/artikelen/2009/juli/16/wisselende-beelden

Op maandagochtend wisselden we van hostel vanwege de feestdag en we bezochten nog wat bezienswaardigheden. 's Middags een lunch met enkele jonge mensen die we zondag in de kerk hadden ontmoet en 's avonds gegeten met een oude studievriend die nu als expat in Beijing werkt. We aten in een noedel bar, waar de noedels voor je ogen worden 'getrokken'.



Leuke dagen, maar ondertussen zijn we ook wel met ons hoofd in Nederland en zijn we al heel wat dingen aan het regelen voor volgende week wanneer het 'gewone' leven weer begint. Goed en gek gevoel, maar we hebben ook daar weer zin in.

Nog even afwachten of we de nationale feestdag overleven en dan vliegen we op vrijdag terug.
Tot snel!

-----------------------------

Voor wie het weten wil:

We vliegen van Beijing eerst naar Londen Daar vertrekken we 's avonds met een vlucht van British Airways, van Heathrow.
BA 0442 vertrekt 06.00 Britse tijd en landt om 08.15 Nederlandse tijd op Schiphol