Tempels, tempels en nog eens ....

Tempels, tempels en nog eens tempels



Het is de blauwe levensader van Egypte: de rivier de Nijl. Vanaf een cruise schip, in - voor Egyptische begrippen – ongekende luxe zagen we het leven aan en op deze rivier aan ons voorbij trekken. Het was een schitterend schouwspel, maar vooral ook een erg hete tocht.



Zonder de Nijl was Egypte een grote woestijn geweest. Vanuit ons ligbed aan het zwembad op het dak van het schip keken we uit over een brede strook groen. Palmbomen, landerijen, boeren, steden en veel vee. Maar achter die groene strook zag je altijd de onverbiddelijke en vrijwel onbewoonbare woestijn.




Dit was 5000 jaar geleden natuurlijk ook al zo en de machtige farao’s die toen als God-Koningen de scepter zwaaiden over Egypte bouwden hun gigantische en talrijke tempelcomplexen dan ook aan de rand van deze rivier. Tempels zo groot dat de Nieuwe Kerk op de Dam in Amsterdam er 10 of 20 keer in zou passen. En dan niet een van die tempels, maar tientallen.



Wat die farao’s natuurlijk niet beseften is dat ze zo een mooie kans creëerden voor hun zakelijk ingestelde nazaten. Want als vrijwel al die tempels aan de Nijl staan, wat is er dan mooier om met een cruise schip vol toeristen langs al dat moois te varen…..

En zo dachten ook Gerrit en Lydia.




Het was erg indrukwekkend en groots om al die geschiedenis is zien. Vanuit Cairo kwamen we vrijdagochtend met de nachttrein aan in Aswan in het zuiden van Egypte. Vandaar gingen we naar ons schip en in een tocht van drie nachten en vier dagen van Aswan naar Luxor bezochten we zes tempels en tien graven van koningen, koninginnen en nobelen en nog een oude steengroeve. Het was ons historische weekje….



Ook dit zijn weer dingen die lastig te beschrijven zijn. Het is groter dan je bedenkt en indrukwekkender dan je je voor kunt stellen. Waar de kleuren nog behouden zijn (zoals in enkele graftombes van de nobelen) is het een schitterend kleurig geheel van tekeningen over het leger, het boerenleven of andere taferelen waarmee je een inkijkje krijgt in het leven van 4000 jaar terug.



Een indruk die echter ministens zo sterk blijft hangen na deze mooie cruise is de hitte. De allesverzengende, intense, altijd aanwezige en slopende hitte. Op het heetste deel van de dag was het ca.45 graden. Dan lig je ook niet meer lekker aan het zwembad…



Aswan en Luxor liggen in het midden van Egypte en dus midden in de woestijn. De Nijl zorgt wel voor leven, maar kan echt niet verkoelen. Dat merkten we maar al te goed.



We pasten ons leven er volledig op aan. In de ochtend om 06.00 uur uit bed. Dan enkele dingen bezichtigen tot een uur of 09.00/10.00, dan nog tot 12.00/12.30 aan het zwembad. Vervolgens lunchen (bij de airco) en dan een middagdutje en wat lezen tot we om 19.00 uur weer naar buiten konden.



Gelukkig was het schip een drijvende airco en was er genoeg te doen en hebben we leuke mensen ontmoet, maar ideaal is anders. Dus volgende keer toch maar in december naar Egypte.



Vanmorgen hebben we onze laatste bezichtigingen gedaan. De meest indrukkwekkende aan het einde: de tempel van Karnak.



En nu zitten we samen in een in een restaurantje. Eten net op en over een halfuurtje haalt de taxi ons op en brengt ons naar het vliegveld. We vliegen vanavond naar vliegveld Sharm el Sheikh. Daar haalt een auto ons op en brengt ons naar Dahab. Onze plek voor de rest van de reis. Vandaar kunnen we de Sinai beklimmen, duiken en – als het niet te heet is – nog de woestijn in.






Groet,

Gerrit en Lydia





PS



Nog een kleine anekdote om een indruk te geven hoe de mensen hier tegen ons en vooral Lydia aankijken…

Lydia wordt op straat voortdurend nagefloten en aangestaard als de mooiste vrouw op aarde. Dat vindt ze zelf erg vervelend, maar als ik kijk naar de lokale vrouwen (het weinige dat zichtbaar is dan) kan ik me goed voorstellen dat de mannen onder de indruk zijn. Soms loopt het wel de spuigaten uit. We zaten in een internetcafé en bij de computer waar Lydia achter zat sprong het lampje van de webcam aan. Dat was wat vreemd, maar de smerige opzet was direct duidelijk toen Lydia de camera wegdraaide en de beheerder van het internetcafé ineens verschrikt opkeek en wegliep. Ook dat is Egypte.