De chinezen vonden het schijnbaar erg jammer dat we gingen, want ze hebben op 1 oktober het meest spectaculaire afscheidsfeestje ooit gegeven. Indrukwekkend!
Helaas waren ze ons wel vergeten uit te nodigen, klein detail.
Na 12 weken reizen waarvan 5,5 in China was het 60-jarige bestaan van de Volksrepubliek China op 1 oktober een goede gelegenheid om mee te eindigen.
Zo sloten we gisteren dan ook een mooie week in Beijing af.
Op dinsdag waren we nog naar de grote muur gegaan. Zo ongeveer elke chinees die we dit vertelden, kwam met een uitspraak van Mao aan: 'Hij die de grote muur niet heeft beklommen, is geen ware man'. Hoewel het zeer de vraag is of Mao het altijd bij het juiste eind had, zijn - we in Chinese ogen in elk geval - ware mannen.
Op woensdag bezochten we, samen met een Chinese vriend die we hier hebben ontmoet, het Zomerpaleis. Indrukwekkend groot, schitterende gebouwen met oude kunstwerken en alles rondom een speciaal uitgegraven meer, dan is paleis het Loo maar een klein hokje.
Ook is er die dag een pekingeend gesneuveld om aan onze toeristische behoeften te voldoen. Best lekker en in ieder geval leuk om eens te eten, maar als je dan toch traditioneel voedsel wil, dan geef ik de voorkeur aan een Hollandse Nieuwe.
Gedurende deze dagen bleef de spanning op straat toenemen. Het 1 oktober 'feest' stond immers voor de deur. Ik heb op een bepaald moment het aantal agenten, militairen en andere mannen in uniform geteld en op een afstand van ca. 100 meter kwam ik op 53 gewapende broeders (was wel in de nabijheid van het Plein van de Hemelse Vrede).
De wapens waar deze jongens mee liepen waren behoorlijk indrukwekkend en dan heb ik het nog niet over de honden die ze bij zich hadden. Gaf een gezellig straatbeeld alsof de stad bezet was. Daarbij komen ook nog een flink aantal mannen in burger. Soms vallen ze nogal op omdat ze marcheren of een kwartier lang strak voor zich uit kijken, maar waarschijnlijk waren er ook velen die we niet hebben herkend.
Dat alles zagen we dus nog voordat het 1 oktober was. China bestaat zestig jaar en dat is aanleiding voor een heel bijzonder feestje.
Een stad waar het leven zo ongeveer altijd doorgaat, het altijd druk is op de weg, winkels altijd open zijn, altijd smog hangt, werd voor een dag totaal veranderd.
De dagen ervoor was er flink wat bewolking en hing er wat smog in de stad. De nacht voorafgaande aan de optocht schijnt het leger enkele vliegtuigen een chemisch middel hebben laten uitstorten over de bewolking om regen op te wekken en de wolken 'leeg te laten regenen'. Die nacht regende het inderdaad en de volgende ochtend waren de wolken weggetrokken. We hoorden het van verschillende chinezen en ik las het later in een internationale krant (onbevestigd door de overheid uiteraard).
Het was wel tekenend hoe onze Chinese vriend Cheng het zei toen we met hem de woensdag doorbrachten: 'Je denkt toch niet dat het leger zal pikken dat de leiders hun parade niet kunnen zien door wat bewolking of regen?'
De totale vanzelfsprekendheid dat het leger het weer manipuleert voor een optocht! Ik weet niet wat me meer verbijstert: dat het (zeer waarschijnlijk) gebeurt of dat een jongen van onze leeftijd het volkomen logisch vindt dat het leger dit doet.
Op donderdag was er in ieder geval een strak blauwe hemel die we de week ervoor nog niet hadden gezien en daarvoor zijn we het Chinese volksbevrijdingsleger erg dankbaar.
De straten zelf waren uitgestorven toen we om 10.00 uur even buiten keken. Hoofdwegen waren afgezet, geen auto's alleen tientallen agenten en militairen en duizenden vrijwilligers met geel/rode kleding met het logo van de festiviteiten.
Er zat niets anders op dan teruggaan naar de tv waar alles live werd uitgezonden. Daar gaf het leger een indrukwekkende show. Veel materieel kwam langs, duizenden mannen (en nu ook vrouwen) marcheerden stram in het gelid en schreeuwden op hetzelfde moment de kreet 'wij dienen het volk'. Tussendoor zagen we beelden van enthousiast klappende en zwaaiende chinezen op het plein. (Geen burgers van Beijing, maar geselecteerde partijgetrouwen.)
Het gaf bij ons een mengeling van bewondering (toch knap dat alles zo exact synchroon loopt) en afkeer (het lijkt wel een machine).
Met enkele tientallen andere mensen keken we naar een groot scherm in het hostel. Westerse backpackers met een verbijsterde blik en chinezen toch vooral met een blik van bewondering en trots.
Uiteindelijk was het vooral de machine die overheerste. Alles liep perfect. Marcheren, zang, dans en als hoogtepunt duizenden mensen die met hun lichaam steeds wisselende teksten vormden. Bizar!
Het enige menselijke moment dat ik heb gezien, was de brede glimlach bij president Hu Jintao toen een regiment van kortgerokte vrouwelijke militairen voorbij kwam. Na zijn grijns ging er dan ook een luid gejuich op in ons hostel.......gelukkig hij is toch een mens!
Toen de ca. 100 straaljagers en helikopters een luchtshow hielden boven de stad, konden we daar buiten nog wat van meekrijgen, maar hoewel dat er groots uitzag, was het toch niet het indrukwekkendst.
Dat kwam pas tegen het einde van de parade. We liepen naar de weg omdat we wel wilden zien wat daar gaande was en we vielen met onze neus in de boter. De honderden tanks reden terug naar hun militaire bases en de route liep langs ons hostel.
On-ge-lo-fe-lijk!
Een uur lang reden de tanks langs en het voelde alsof we het neerslaan van de studentenprotesten in 1989 meemaakten. In dezelfde stad waar toen de tanks naar binnen reden en de studenten verjaagden reden ze nu eindeloos door de straten. Complete families stonden te kijken, foto's te maken, te klappen of gewoon te staren met open mond. Deze dag is er om imponeren en dat was zeker het geval.
Wat is Nederland dan toch een gemoedelijk land. En wat ga je vieringen zoals Koninginnedag of vijf mei dan waarderen: geen tanks op straat en gewoon feestende mensen.
De rest van de dag hebben we heerlijk gelezen, rondgelopen door bezet gebied Beijing (met op elk belangrijk kruispunt een tank, vele politie en enkele straten vol met legertrucks), en voor het laatst chinees gegeten. 's Avonds nog met open mond naar deel twee van de festiviteiten zitten kijken: vuurwerk en dansshows op het plein. De opening van de Olympische spelen was indrukwekkend maar deze viering ging daar weer overheen.
En tussendoor de tassen ingepakt voor de laatste trip.
Het zit erop. We hebben genoten van deze beide fascinerende landen, van het reizen, van de mensen die we hebben ontmoet, van de dingen die we hebben gedaan, alle ervaringen en nieuwe kennis, maar bovenal hebben we genoten van elkaar.
We zitten nu in het vliegtuig naar Londen en vandaar vliegen we naar Amsterdam. We hopen dat het huis er nog staat, dat we onze baan nog hebben, dat onze familie staat te wachten, dat we snel weer met onze vrienden kunnen afspreken, dat dominee Visser op zijn plek zal zijn in de Noorderkerk en zo hopen we nog vele dingen.
Maar ook al valt er iets tegen...........deze reis pakt niemand ons meer af!
Tot binnenkort.
